L’Orfeo

Monique Wagemakers

 Regisseur Monique Wagemakers: “Orfeo zit in ons allemaal.”

“We hebben allemaal iets van Orfeo in ons. Op desastreuze momenten wil je maar één ding en dat is de tijd terugdraaien. ‘Had ik maar, was ik maar…’ (…) Het is geen rouwproces wat Orfeo doormaakt, deze opera gaat veel meer over het onvermogen om in het moment te leven en het geluk te voelen als het er is. En dat is van alle tijden, al geldt het in de onze wel ongeveer als het ultieme streven.” Het is nog best lastig, vindt Monique, om het leven op de staart te trappen. “Niet teveel terugkijken, je niet teveel op de toekomst richten. Blij zijn in het moment.” Ze wijst op de uitspraak die Apollo aan het eind van de opera doet, tegen zijn zoon Orfeo. ‘Waarom blijf je hangen in wrok en verdriet, weet je dan niet dat het aardse geluk nooit eindeloos duurt?’

Klik hier voor het hele interview

Nanine Linning

Choreograaf Nanine Linning: “Zangers en dansers als één groep op het toneel”

Choreograaf Nanine Linning: “Door de zangers en dansers elke dag samen fysiek te laten werken verdwijnen hokjes. Dit levert een buitengewoon spannend werkproces op waarbij de hele cast uitgenodigd wordt buiten de bewandelde paden te kijken, te voelen en te luisteren. De danstaal voor deze opera heeft een zeggingskracht zonder anekdotisch te worden.”

Klik hier voor meer info over de danstaal, Nanine Lining en haar Dance Company.

Lonneke Gordijn

Kunstenaar Lonneke Gordijn: “Pas als Orpheus’ wereld instort, stijgt hij boven zichzelf uit.”

Kunstenaar Lonneke Gordijn (Studio DRIFT) ontwikkelde voor deze productie de overrompelende installatie ‘Ego’: een bewegende met de hand geweven sculptuur van nylon draad van 9 x 4,5 x 4,5 meter die bijna het hele toneelbeeld vult. ‘Ego’ verbeeldt het perspectief van de mens en geeft weer hoe hoop, waarheid en emoties een direct resultaat zijn van de rigiditeit of juist de beweeglijkheid van onze gedachtewereld. De sculptuur laat, in samenspel met de interactie van de zangers en dansers, de binnenwereld van Orpheus zien. Gordijn: “Orpheus zit vast in zijn eigen starre denken over liefde en leven. Pas wanneer zijn wereld volledig instort – door het verlies van Euridice – stijgt hij boven zijn eigen kunnen uit.”

Klik hier voor meer info over ‘Ego’, Lonneke Gordijn en Studio DRIFT.

Marlou Breuls

Kostuumontwerpster Marlou Breuls: “Door subtiele variatie vertelt ieder personage zijn eigen verhaal.”

Marlou: ”Ik heb vanuit mijn visie op de kostuums vooral nagedacht over het feit dat de dansers en zangers straks één homogene groep gaan worden, die als een soort organisme over het decor gaat lopen en zweven. Er wordt namelijk niet echt onderscheid gemaakt tussen de verschillende personages. Toch wilde ik benadrukken dat ieder mens of organisme op het podium een eigen verhaal heeft. Ik ben gaan spelen met het menselijk lichaam door bijvoorbeeld gebruikt te make van transparante stof waardoor het lijkt alsof het echt versmolten zit met de huid, maar ik ben ook gaan werken met PVC strips die bij allemaal patronen vormen die bij iedereen anders zijn.”

Klik hier voor meer info over Marlou Breuls en haar visie op L’Orfeo

Hernán Schvartzman

Dirigent Hernán Schvartzman: “Met L’Orfeo gaf Monteverdi het leven aan een compleet nieuwe kunstvorm.”

“L’Orfeo is een van de meest fascinerende stukken in de muziekgeschiedenis, omdat het feitelijk een soort bekroning is van het jarenlange onderzoek dat destijds plaatsvond waardoor uiteindelijk een nieuwe kunstvorm ontstond: opera. Het was toentertijd echt revolutionair omdat de nadruk voorheen vooral lag op de polyfone stemmenweefsels die pasten bij de denkbeelden van de renaissance. Nu kwamen Monteverdi en zijn tijdsgenoten met een nieuwe vorm waarbij ze de glorie van het Griekse theater nieuw leven in wilden blazen, zodat een compleet nieuwe kunstvorm ontstaat waarin het drama en de tekst de meest prominente plaats innemen.”

Klik hier voor meer info over dirigent Hernán Schvartzman

Benjamin Rous

Benjamin Rous over het eerste meesterwerk uit de operageschiedenis

Het mooie aan L’Orfeo is dat het in pure vorm laat horen hoe je met eenvoudige muzikale middelen drama kunt creëren, met een wisselwerking tussen tekst en muziek die de kracht van die tekst en het verhaal versterkt. Hoe vertaal je tekst en de boodschap en emotie daarvan succesvol naar zang en muziek? Hoe kun je door een subtiel verschil in toonsoort of instrumentatie een sfeer compleet laten omslaan, hoe creëer je contrasten die het drama extra diepte geven, en hoe kun je aan bepaalde plekken of gedachten een herkenbaar muzikaal thema geven? Die componistentrucjes zitten al volop in L’Orfeo, en ook latere componisten grijpen steeds terug naar diezelfde principes. Zo bezien kunnen we Monteverdi rustig beschouwen als de aartsvader aller operacomponisten, ook al was L’Orfeo strikt genomen niet de allereerste opera.

Klik hier voor het hele artikel

Samuel Boden

Een vleugje magie – tenor Samuel Boden over L’Orfeo 

“De manier waarop Monteverdi elk woord de juiste lading meegeeft is fantastisch. Ik hou erg van tekst en dat element krijgt in het operagenre vaak veel te weinig aandacht. Doorgaans moet je daarvoor bij het Lied-genre zijn. Bij Monteverdi zijn de woorden minstens zo belangrijk als de muziek. Hij zet de muziek in om de woorden kleur en betekenis te geven. Het is de muziek die de woorden als het ware lading geeft. Daar kun je als zanger weer iets aan toevoegen door de kleuren in je eigen stem te gebruiken.”

Klik hier voor het hele interview

Muziek van Claudio Monteverdi, libretto van Alessandro Striggio.
Favola in musica   –  Wereldpremière 24 februari 1607, Palazzo Ducale, Mantua

Coproductie met OPERA2DAY en Studio DRIFT  – Tijdsduur: 2 uur en 20 minuten, inclusief pauze – Taal: gezongen in het Italiaans met Nederlandse en Engelse boventitels.